Barınaklar

Barınaklar;

Sahiplendirilmeyi bekleyen, hasta, engelli ve yaşlı hayvanlara ‘’ev’’ olan yerlerdir. Minik dostlarımızın kalacak yerleri, iyileştiği, ısındığı ve karnını doyurduğu bir nevi iyilik evleridir. İyi ki varlardır, var olmalılardır.

Her ne kadar milletçe hayvanların bizimle yaşadığını, hatta onların yaşam alanlarına kendimiz kurulduğumuzu kabul etmesek de onları düşünen insanlar hala var. Gerek belediyeler gerekse bazı özel kuruluşlar onlara sahip çıkmaya çalışıyor. Yeterli olamadıkları durumlarda, iş burada gönüllülere ve bağışçılara düşüyor. ''Biz neler yapabiliriz'' sorusuna cevap aramak işte tam burada başlıyor.

Peki biz neler yapabiliriz?

1)Marketlerde satılan 1 tl’lik sevgi mamalarıyla sadece yolda yürürken bir hayvanın karnını doyuralım.

Yolda yürürken su almak için uğradığımız marketten her an karşımıza çıkabilecek hayvan dostumuza cüzi miktardaki parayla yemek ısmarlayabiliriz.

2)Sıcak yaz günlerinde bir tas suyu kapıya koyalım.

Yapabileceğimiz en basit şey aslında bu. Onların su içtiği kaynakları teker teker kurutup, eskiden temiz olan yağmur sularını kendi ‘’arzularımız’’ doğrultusunda kirlettiğimiz için onlara koyacağımız tek bir temiz tas su onlara olan borcumuz.

3)Belediyelerin karşılayamadığı ihtiyaçları barınaklara bağışlayalım.

Bizlerin de bazı şeylere ortak olması lazım. Sıcak yuva sağlanan yerlerde en azından mama masrafını üstlenmek yapılacak şeylerden biri olabilir.

4)Sosyal medyada paylaşılan ameliyat masraflarına destek çıkalım.

Hemen hemen her gün, eğer aktif bir sosyal medya kullanıcısıysak, karşılaştığımız postlardan biri bir hayvanın yaralı olduğu ve bir gönüllünün onu veterinere götürdüğüdür. Fakat problem hep aynıdır, o yardımseverin masrafların tamamını karşılayamaması ve dışardan yardım beklemesidir. Gerçekliği onaylanan IBAN numarasına 3-5 demeden bir yardımımız dokunursa bir dostumuzun acılarını hafifletip yüzündeki gülümsemeye ortak olabiliriz.

5)Satın almayıp, sahiplenelim!

Evimizde veya bahçemizde uygun ortam var ise barınaklardan minik dostlarımızı sahiplenebiliriz. Kendimize güveniyorsak, bakabileceğimize inanıyorsak sahiplenelim. Aslında olay çok basit, sahiplendiğimiz hayvanı ailemizden biri olarak görelim :)

6)Barınakları ziyaret edelim.

Hiçbir şey yapmasak dahi, bir saatimizi ayırıp barınaklardaki hayvanların başını okşayıp onlarla sohbet edebiliriz. En önemli yardımımız belki de onlara yalnız olmadıklarını hissettirmek olacaktır.

Sabiha Hanım Öğrenci Yurtları olarak elimizden geldiğince yalnız olmadıklarını hissettirmeye çalışıyoruz.

Her ne kadar yurtlarımızda onları misafir edemesek de... (alerjisi olan var, korkusunu yenemeyenler var, tiksinenlerden bahsetmiyorum onlar konumuza dahil değil.)

Yurtlar olarak imkanına göre; bir kap su, yemek ve doğum yapacak kedilerin kontrolü konularında elimizden geleni yapıyoruz.

Hatta yaşanmış kısa bir anımızdan bahsedelim.

"Beşiktaş Erkek Şubemize o kadar çok hamile ve yaralı kedi getirmişler ki, tabelasını görmeden burası veteriner klinik mi diye gelen olmuş."

Dememiz o ki; elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz.

Önümüzdeki günlerde de Sabiha Hanım Öğrenci Yurtları olarak Yedikule Hayvan Barınağına gideceğiz.

Bu sayfadan detayları öğrenebilirsiniz.